Jolanda & Mike,
Je wilt iets geven
Om het geslagen gat op te vullen,
Om de pijn te verzachten,
Maar je hebt alleen maar woorden.
Woorden?
Er zijn geen woorden voor,
Om dit enorme verlies draagbaar te maken.
Je probeert je in te leven in jullie situatie,
Dat is heel moeilijk,
Dit is niet eerlijk, jullie hebben met zijn drieen ZO gevochten.
Je denkt wat zullen Jolanda en Mike,
zich in de steek gelaten voelen,
ze hadden nog zoveel te geven.
Maar het je ECHT voorstellen is moeilijk,
Je maag krimpt in elkaar
Bij de gedachten dat het ook
Ons kindje had kunnen gebeuren.
Daar sta je dan,
Geschokt,
Vol onbegrip en zonder woorden.
Hoe hadden ze jullie hierop kunnen voorbereiden,
Dat is gewoon onmogelijk.
We wisten dat onze kindjes een zware behandeling kregen,
Veel risico liepen door hun verminderde weerstand,
Maar waar we ECHT doorheen moesten,
Dat wisten we pas toen het zover was.
We waren er op voorbereid,
Maar toch ook weer niet.
Al die emotionele spanning,
Het leek wel op een elastiekje,
Dat steeds maar verder en
verder moest worden uitgerekt.
Jullie elastiek moest HEEL elastisch zijn.
Mike & Jolanda
We hebben bewondering voor jullie
Doorzettings- en incasseringsvermogen.
Quinty had het blijkbaar van geen vreemde.
Ze heeft samen met jullie gevochten,
Na de eerste mislukte transplantatie,
Bleef Mike positief,
Hij had er vertrouwen in,
Van Jolanda weten we het niet,
Ze week niet van Quinty's zijde,
Haar zagen we soms alleen maar
Om de waterkoker te halen.
Al die spanningen,
We waren er op voorbereid
Maar toch ook weer niet.
Dan opnieuw een onzekere periode,
De 2e transplantatie,
en weer wachten
Zou het nu wel lukken?
Eindelijk eens een goed bericht,
De 2e transplantatie slaat aan.
Quinty heeft inmiddels 2 keer op de IC gelegen.
Wat zijn jullie op de proef gesteld.
Quinty,
het heeft niet mogen zijn,
Uiteindelijk na een lange strijd,
Samen met je ouders,
Geeft je lichaam het op.
door een virus in je bloed.
Quinty,
Je bent een kanjer
Ik zeg nadrukkelijk bent en niet was,
Want je zult pas ECHT sterven
Als ook wij sterven
Omdat daarmee de herinnering
Aan jou pas verdwijnt.
Kanjer rust vredig,
We denken aan je.
Al het verdriet,
We waren er op voorbereid
Maar toch ook weer niet.
Mike en Jolanda,
We wensen jullie heeft veel sterkte!
Byke, Ron, Brenda en Hans Peter