07-06-2006 - Botox Boyen

Boyen is net wakker en krijgt een boterham.

 

Lang geleden werden we geconfronteerd met een lichamelijk defect van Boyen, dat 'spastische diplegie' wordt genoemd. Hier kun je die nare dag teruglezen. Niet veel langer daarna wordt duidelijk wat Boyen exact mankeert; hij heeft te weinig controle over zijn kuitspieren, waardoor hij spitsvoetjes heeft. En als je letterlijk altijd op je tenen loopt, kun je maar heel moeilijk leren lopen. Boyen kon zijn evenwicht gewoon niet houden. Met rollator en speciale schoenen ging het op een gegeven moment wel, maar erg moeizaam (moet gezegd dat hij ook moeilijk was te motiveren om tot lopen te komen...).

En dankzij een voorlichtingsfilm ergens in het begeleidingstraject (ik geloof bij MEE), kregen we te zien wat er met Botox mogelijk was. Lang verhaal kort; Botox verlamt letterlijk spieren. Dus na die film dacht ik gelijk dat Boyen een potentiële kandidaat voor Botox zou zijn. Immers die vervelende kuitspier 'platspuiten', en zijn voeten zouden weer recht staan, en dan zou lopen een stuk gemakkelijker gaan. Dus toen bleek dat de 'Botox-specialist' uit het VU bij Boyen op school zou komen, stonden wij met Boyen vooraan om hem te spreken. Die gaf mij gelijk (hoewel het niet helemaal uitsluitend over de kuitspier ging), en we konden een afspraak maken. Op mijn vraag wat dan de prognose zou zijn, klonk het bijna terloops; "nou, gewoon, dat hij gaat lopen". Ik wist toen even niet meer wat ik moest zeggen...

Vandaag was het dan zo ver. Boyen werd ingespoten met Botox. Nu moet dat gif twee weken 'inwerken' op de spieren (na twee weken is het effect op zijn spieren het grootst), en dan moet hij twee weken in het gips om de spieren op te rekken. Dan volgt een periode van twaalf weken (!) iedere dag (!) fysiotherapie. En ergens halverwege gaan we terug voor een loopanalyse. Ik hou jullie op de hoogte...

Hieronder nog een fotoreeksje van vandaag (ga erop staan voor wat uitleg):

Byke kreeg een gele jurk aan, omdat ze meemocht bij het 'slapengaan'.

 

Voor die tijd hebben we nog lol. Zoals altijd. :-)

 

Voor die tijd hebben we nog lol. Zoals altijd. :-)

 

 

 

 

Die moeten in een rechte hoek gaan staan, in plaats 
van deze ingebakken strekking. Boyen wordt onder in zijn kuiten 'geprikt'.

 

Een afspraak om tien over tien. Ja, een uur wachten dus. En niemand die je intussen wat vertelt, ofzo. Het is normaal in het Nederlandse ziekenhuis. We zijn er al aan gewend, maar normale fatsoensnormen gelden er niet.

 


Gebeurd. En nou nog even uitslapen en wakker worden
onder begeleiding van de Botox-beer. Boyen wilde hem niet hebben en Byke ook niet (wil er niet aan herinnerd worden, zei ze.
De beer moest dus heel alleen in het ziekenhuis achterblijven... ;-)

 

Piep-piep-piep

 

Soekie moet erblij blijven totdat 'haar kind' wakker is.
Ze is erg aardig en vertelt over Betsy, haar kat en dat ze wel al twintig 'snelwegkatten' heeft gehad. Als je in de buurt van een snelweg 
woont, zijn de katten 'snel weg'. :-) Rechts prof Jules Becher, de revalidatiearts die Boyen heeft behandeld.

 

wakker, maar wel nog met zo'n ding in je arm

 

dat ding mag er ook af. Maar de pleister met de auto erop hoeft 
niet opgeplakt, maar die moet van Boyen in de tas. :-)

 

Wakker, water gedronken, wat gegeten, niet spugen, alles goed, en dan mag je weer naar huis.