We begonnen ons al af te vragen of het knulletje nou toch eindelijk ergens goed last van begon te krijgen, omdat hij niet meer stil te krijgen was. Pas toen Byke er, ver na het verschonen van een luier, achterkwam dat zijn complete rug nog nat was, was de oorzaak van de lange brulpartij gevonden. Met handschoenen aan is het moeilijk om erachter te komen wat nat en droog is. Eenmaal 'op het droge' was alles weer goed. Ook vanmorgen ging alles van een leien dakje. Ik kreeg ook de kans om zijn bruine vingertjes te zien, en dat viel erg mee. Ik had viezige nicotine-vingers verwacht, maar het was meer een Marbella-bruin. Zonnebril d'rbij en het valt helemaal niet op... :-).
Temperatuur van het jochie blijft aan de wat hogige kant (37,5) en ook zijn ademhaling, maar dat schijnt allemaal bij deze fase te horen. Alleen zijn hoestjes beginnen een beetje verontrustend te klinken. Maar ook dat kan aan ons liggen.

Omdat we er zo langzamerhand van overtuigd raken dat de verpleging onderbetaald krijgt (hoewel ik geen idee heb wat ze verdienen), hebben we besloten om ze wat vaker te verwennen en heeft Byke daarom vandaag maar op taart getrakteerd. Tenslotte hadden we ook een halfjarige.