Boyen ligt op een zaal, in wat lijkt op een grote couveuse; een soort van aquarium van 2 x 1 x 1 meter. In principe is alles wat in die glazen kast verdwijnt steriel. Nou ja, nog niet helemaal (Boyen heeft een compleet steriele omgeving nu nog niet nodig - dat is wel zo wanneer de transplantatie dichterbij komt). Maar het betekent wel dat wanneer je hem wilt aanraken (flesjes, verschonen, speen aangeven), dat je zelf ook maatregelen moet nemen. Je moet dan een mondkapje voor, een schort om, en handschoenen aan. Dat klinkt als een heel gedoe, maar het schijnt nog mee te vallen vergeleken met de handelingen die je moet verrichten wanneer hij echt in een steriele omgeving terecht komt.
Wanneer je die handschoenen aan hebt, dan is het niet de bedoeling dat je nog wat buiten die kast aanraakt. Zoals Byke merkte toen ze een stoel wilde aanschuiven, op een knopje van een apparaat wilde drukken, of zelfs maar op haar hoofd krabde; ze werd -bijna letterlijk- op haar vingers getikt.

Boyen zelf lag te slapen toen we kwamen, maar werd voor de voeding wakker en zag er toch wat uit zijn doen uit. Hij keek ons niet echt aan en was op de arm een beetje onrustig, totdat hij in slaap viel. Wellicht toch de verandering van omgeving. De kast waar hij in ligt heeft een ventilator die toch wat meer geluid maakt dan de airco van het AMC. Misschien is het dat. Hij heeft even aan het flesje gelurkt, maar dat had niet veel effect. Overigens heeft hij nu ook weer een andere cocktail van medicijnen, dus misschien moet hij daar ook weer aan wennen.

Bezoek buiten de ouders is mogelijk, maar het liefst beperkt, begeleid door de ouders en aangekondigd. Begrijpelijk. Bezoekuren zijn ongeveer gelijk aan die van het AMC; van 14:00 tot 19:00.

Al met al een bijzonder prettige kennismaking met wat ons een goede omgeving voor Boyen lijkt. Vandaag weer een mijlpaaltje geslecht op weg naar een gezond mannetje. :-) Daar moeten we maar dagelijks 80 km voor over hebben, hm?