Vandaag zou Boyen gips krijgen. Voor één week, en misschien twee. 'Regressief' gips noemen ze dat, om de stand van de voeten in de juiste houding te dwingen. Maar toen ik op school kwam om Boyen op te halen, sprak de fysiotherapeute me aan. Ze maakte zich een beetje zorgen, omdat Boyen pijn had in zijn linkervoet. Vandaag ging het wel weer, maar gisteren kon hij er niet eens op staan. En om hem met pijn in het gips te zetten, dat leek haar geen goed idee. In ieder geval stof om in het ziekenhuis even te overleggen. Daarnaast had zij het initiatief genomen voor spalken. En omdat de productietijd van spalken vier weken is, kon Boyen het beste vandaag al met het traject beginnen.

Lang verhaal kort, in het ziekenhuis werd besloten om het regressieve gips een week uit te stellen (gaan we dus volgende week dinsdag voor terug), maar wel gipsafdrukken voor de spalken te maken, om dat traject niet op te houden. De foto's hieronder zijn dus van het gips dat wordt gebruikt om een afdruk van zijn voeten te maken, aan de hand waarvan de spalken worden gemaakt.

Ik moet bekennen dat ik positief onder de indruk was van de flexibiliteit die men in het ziekenhuis liet zien. De spalken konden 'wel even tussendoor' worden gemaakt en het regressieve gips kon gewoon een week uitgesteld. Bovendien hoefde ik nergens lang te wachten (dat heb ik ook wel anders meegemaakt). Klasse.

Kleien met gips om een voetje.

Als het gips hard is (binnen een paar tellen), wordt het eraf gesneden.

Dan nog het andere voetje...