Toen we vanochtend kwamen, lag het jongetje een beetje stilletjes te jammeren in de speelflow. 'Hij is het zat', zei Els, die 'steriel' stond bij de buurman. Maar toen Boyen zijn speen weer kreeg, was hij weer stil. Hij is toen door de dames wel weer in zijn bedje getild, en daar is hij na wat aandacht van zijn moeder in slaap gevallen. Toen heeft hij een flinke tijd geslapen en hebben wij intussen een supermarkt gezocht (en gevonden, in Oegstgeest). Daarna hebben we gewacht totdat hij weer wakker werd en toen heeft zijn moeder nog even de Samba met hem gedanst, wat altijd goed is voor breed glimlachen. (Bij mij ook, maar met mij doet ze dat nooit - thuis houdt ze opeens niet meer van dat soort muziek, maar van 'Chopin'... :-( )
Kortom, de knul maakt het goed.

Een min of meer informeel gesprek met de arts levert toch weer iets meer informatie op over zijn toestand. Met het oog op de medicatie die hij in de afgelopen week heeft gehad (met name in verband met het CMV-virus), is het niet zo verwonderlijk dat er nog geen celgroei is. Die medicatie heeft daar namelijk nogal wat invloed op. Maar omdat we nu wel eerst celgroei willen zien, is die medicatie onlangs tijdelijk gestopt. Maandag misschien, en anders woensdag zouden we wel wat zien, zo was de inschatting.