Misschien moet ik iets meer vertellen over zo'n kinderintensivecare. Die afdeling bevat een paar kamertjes en een zaal. Wanneer het niet nodig is, dan kunnen kinderen in die ruimte liggen; ze zijn dan voor het verplegend personeel wat beter toegankelijk. In verband met Boyen's ziekte ligt hij wel op een kamertje. In zijn geval is het verstandig hem een beetje af te schermen van 'rondzwervende' bacterieen en dergelijke. Zijn kamer heeft daarom een 'sluis' (dubbele deur), met daarin een plek waar je je handen grondig kunt wassen en een kast met schorten. Iedereen die naar binnen gaat, wordt geacht zijn handen te wassen en een schort aan te trekken. Wanneer je denkt een ziekte onder de leden te hebben mag je niet naar binnen en als je een wondje aan je vinger hebt, dan moet je van die rubber handschoenen aantrekken.

Boyen's bedje is meer een matras op een standaard, met vier wegklapbare opstaande randen. Links naast z'n bed staat een standaard met erop een stuk of vijf pompen, waarop een spuit met medicatie, bloed of voeding kan worden geplaatst. Die hebben dan weer een verbinding met zijn infuus (ja dat zijn een zwik slangen). Rechts staat een beademingsapparaat (monitor) en daarachter een monitor waarop volcontinu zijn conditie op af valt te lezen. De afdeling ligt op de achtste verdieping, waardoor je er een geweldig uitzicht hebt.
Tot nog toe heb ik geen enkele foto van Boyen's ziekenhuis-periode, omdat ik zeker weet dat ik nooit meer herinnerd wil worden aan deze tijd. Maar ik heb me voorgenomen om met de video-camera toch maar wat 'bewegende beelden' te gaan schieten. Als hij er doorkomt, dan kan ik 'm ook iets laten zien van een belangrijke periode uit zijn leven.
Ook al weet hij niets meer van die periode...