Ondanks twee ziekenhuis-bezoeken meer dan gepland, was het een uitstekend weekje. Maandag waren we 'gewoon' voor controle. Meevaller nummer één; een gewichtstoename in een week van 230 gram! Dat klinkt niet als veel, maar inclusief vorige week is het 400 gram in twee weken en dat is enorm als je maar 5600 gram weegt (nu dus 6000). Meevaller nummer twee; de CMV-waarde is nihil. Great! Nog een bedreiging minder.
De maandag gemeten HB-waarde (5,3 - rode bloedlichaampjes) waren aanleiding voor de artsen om nog een bloedtransfusie te overwegen, wat donderdag zou moeten gebeuren. Dus toog Byke met Boyen op donderdag weer naar Leiden. Maar voordat zo'n transfusie wordt ingezet wordt er eerst gemeten en..... de HB-waarde van donderdag vertoonde voor het eerst een stijging. En een forse ook nog (6,7). Geen transfusie nodig, 'mevrouw, u kunt weer naar huis'. Meevaller nummer drie! En die HB-waarde was voor Byke ook belangrijk, omdat ze er bang voor was dat het met zijn bloedafbraak nog steeds niet goed zou zitten. Zorgen nergens voor nodig!
Met Boyen gaat het verder hartstikke goed. Eten doet hij nog niet zelf, de diëtiste wil eerst nog meer 'spek' zien, voordat er serieuzer wordt geprobeerd om 'm zelf te laten eten.

Hij lacht veel, huilt nauwelijks en slaapt steeds minder. Dankzij wat meer haar gaat hij er ook anders uitzien:

Zijn activiteit beperkt zich tot het slaan tegen vanalles en nogwat. Boven de box hangt een rammelaar en voor in het stoeltje hebben we een 'boog' met rammelspul. Het gaat steeds meer gecoordineerd.

Het laatste ziekenhuisbezoek was vanmorgen, omdat hij na een poging van Byke met wat bijvoeding (pap) zijn sonde weer uitspuugde. Gelukkig konden we in het ziekenhuis Amstelveen terecht, wat een reis naar Leiden scheelde. De sonde werd zeer geroutineerd ingebracht; het duurde nog geen drie seconden. Nog voordat Boyen kon beginnen te jammeren, zat hij er al in.

Klik voor een groter formaat, ga op de foto staan voor uitleg