Verder gaat alles lekker. Een telefoontje naar Leiden leert dat de laatste metingen er weer goed
uitzien. De arts vond het zelfs verantwoord om de restricties die we in de omgangsregelingen
hebben opgelegd gekregen iets te laten vieren. We mogen nu weer wel gewoon volwassenen
thuis ontvangen. Dat is groots nieuws! Het breekt een beetje van het sociale isolement.
Met kinderen blijft het nog uitkijken omdat kinderziektes nog een redelijk grote
bedreiging voor het mannetje vormen. Ik heb daar even op doorgevraagd en waar gewone
kinderen behoorlijk ziek van, bijvoorbeeld waterpokken worden, kan dat bij Boyen dermate heftig
toeslaan dat het zelfs levensbedreigend kan zijn. Toch maar even oppassen dus. (Dat is een van de
redenen waarom we niet meedoen met die landelijke Meningokokken vaccinatie; met een paar
honderd kinderen tegelijk in een sporthal is niet verstandig.)
Als het zo doorgaat dan is Boyen snel van zijn sonde af; het eten gaat steeds beter. Hij schrokt
de potjes gewoon naar binnen en dat is een feest. We hadden even overleg met de diëtiste en
zij gaf het advies om maar even gewoon zo door te gaan (overdag de potjes en 's nachts nog
via de sonde melk).
Toch was het mannetje zo af en toe deze week wat dreinerig en we denken dat het aan de
doorkomende tandjes ligt. Byke 'zag' ze al een maand geleden, maar nu pas zie ik ze ook komen
(dus is het echt.. ;-).
Overigens neem ik alles terug over wat ik vorige week over zijn poep schreef. [[Bwerk]] wat kan
dat stinken...
Komende week hebben we weer twee afspraken in het AMC; maandag voor de reguliere controle
en woensdag met de neuroloog. Hopelijk komen we maandag tot de conclusie dat die controle
terug kan naar eens per maand (ik denk het wel).