Nou nog een pagina erbij dan, alleen maar omdat het een bewogen week was die veel met de gezondheid van Boyen had te maken.
In het weekend van 25 en 26 januari merkte ik dat Boyen zo warm was. Ziek was hij niet, maar hij voelde zo klam aan dat Byke besloot om temperatuur op te nemen. Koorts. In de loop van het weekend steeds meer en het kroop uiteindelijk naar fors boven de 39. Reden om contact op te nemen met de arts in het AMC, iets wat hij ons ook op het hart had gedrukt. In het AMC werd een longfoto gemaakt en werd naar aanleiding daarvan besloten om Boyen op te nemen. Hij had waarschijnlijk een beginnende longontsteking en men wilde via het infuus een antibiotica-kuur inzetten die dan eventueel thuis, met drinkbare varianten, kon worden afgemaakt. (Hopelijk begrijp je dat ik een lang verhaal enorm indik.)
Al met al geen prettige mededeling, ten eerste omdat Byke net op het punt stond om met haar laatste week zwangerschap te beginnen (en je weet maar nooit of zo'n frommel niet besluit om maar eerder naar buiten te kruipen) en ten tweede omdat we te horen kregen dat dit toch mogelijk wijst op een gebrekkig immuunsysteem van Boyen. Dus we hoopten dat die bevalling nog even kon wachten (je schijnt dat niet -benenovermekaar- te kunnen 'ophouden' ;-) en er werden onderzoeken ingezet naar de oorzaak van de infectie en de status van Boyen's immuunsysteem.

Enfin, Boyen lag in het ziekenhuis met meteen een infuus in zijn arm (erg zielig, hij kon zijn hand helemaal niet meer gebruiken) en een slang met zuurstof onder zijn neus. Hij toonde zich thuis op die koorts na niet ziek, maar in het AMC was hij dat door al die slangen gelijk wel. Gelukkig sloeg de antibiotica snel aan, daalde de koorts snel en hoefde hij al rap geen zuurstof meer. En Byke al die tijd maar heen en weer naar het ziekenhuis hobbelen met haar dikke buik. Tot op de nacht van zondag op maandag 3 februari. Toen had ze opeens iets heel anders om zich druk over te maken. Broertjelief was het zat, daarbinnen. Dus oma nam de wacht over in het AMC en Byke lag te puffen in Amstelveen. Na lang puffen zat er geen schot in en werd besloten om het mes erin te zetten (ja, zonde van dat gepuf - maar ja, je hebt het dan toch geprobeerd). En zodoende werd broer Axer om 18:39 op de wereld gezet.

Ongeveer op hetzelfde moment, iets eerder die dag, werd Boyen uit het AMC ontslagen. Gelukkig was hij bij opa en oma in goede handen. Hij kreeg de rest van de antibioticakuur mee en moest weer met medicijnen beginnen. Verdere tests moeten uitwijzen wat de status van zijn immuunsysteem is, waarvoor genoeg bloed is afgenomen. Ook is met behulp van een echo gekeken naar zijn zwezerik, dat daarbij een belangrijk orgaan is. De resultaten van die onderzoeken moeten we nog afwachten (over twee weken hebben we in het AMC weer een afspraak).

En hoe maakt Boyen het in het algemeen? Prima. Een enorm vrolijk ventje dat de hele dag door kan lachen. Hij begint nu steeds meer taalbegrip te krijgen, wat in het ziekenhuis nog meer duidelijk werd. Er hing daar een grote afbeelding van de brilsmurf aan de muur (had hij nog nooit gezien) en al na één keer vertellen kon hij die al aanwijzen. Praten doet hij echter nog helemaal niet.
Fysiek is hij nu in staat om goed te zitten en omrollen gaat hem nu gemakkelijk af. Als hij wil kan hij met rollen de hele kamer door. Zijn benen optrekken om te gaan kruipen zien we nog niet gebeuren. Maar de vooruitgang die hij keer op keer boekt, is wel heel bemoedigend. Apart is zijn opmerkelijke belangstelling voor auto's. Ik ben niet zo'n autofreak, dus ik bezat nul autobladen, maar dankzij goede contacten hebben we die nu volop en ze worden verslonden. Hij bladert er helemaal zelfstandig doorheen en achteraan gekomen draait hij het blad om en begint vrolijk van voor af aan. De televisie is niet zo interessant, behalve als er ook maar een fractie van een seconde een (deel van) een auto in beeld verschijnt, dan gaan er twee handjes omhoog, 'euh! euh!' (o ja, en de teletubbies zijn natuurlijk ook interessant, maar dat is vanzelfsprekend). Dus we kijken regelmatig de meest domme autoprogramma's omdat we iemand bij ons in huis daar een behoorlijk plezier mee doen. En op de pc is autos.msn.com de favoriete pagina van Boyen. Auto's draaien daar zo mooi.