17-1-2010 - Weer thuis

Vanmiddag om twee uur trokken we de deur van het ziekenhuis achter ons dicht. Wonderwel zei Boyen op dat moment 'ik vind het leuk om weer naar huis te gaan'. Het moet de frisse buitenlucht geweest zijn die hem tot die uitspraak bracht. Wij hadden al het idee dat hij het prima naar zijn zin had in het AMC. Wanneer weet je dat je te lang in het ziekenhuis ligt? Als je tegen het bezoek zegt 'heb je geen cadeautje bij je? Ga dan maar weer weg.'
Onnodig om te zeggen dat het jongetje in het ziekenhuis enorm is verwend. We gingen met twee boodschappentassen vol met speelgoed en een ballon aan de rolstoel naar huis (ja jullie hebben het goed begrepen; auto's). Iedereen die is geweest; bedankt!, en ook iedereen die een kaartje had gestuurd (echt heel veel!, Byke heeft ze allemaal in het ziekenhuisplakboek geplakt), of een cadeautje; bedankt!

Hoogtepunt van de dag was het ritueel verwijderen van het infuus, dat Boyen zelf eruit heeft getrokken. We deden daarna met z'n allen drie keer hard 'hoera!' Ander hoogtepunt was het vuurwerk dat ik nog over had van oud en nieuw, en ik vanavond in de tuin heb afgestoken. Het stelde niet veel voor, wat sterretjes, wat romeinse kaarsen en mini-pijltjes die fffffff-prrt de lucht in deden, maar Boyen genoot er achter het glas enorm van.

Terugkijkend op het ziekenhuis waren voor Boyen de hoogtepunten de dieren (iedere donderdagmiddag brengen vrijwilligers marmotten en konijnen), de clowns en de (bijna) dagelijkse kroket. Dieptepunten waren het vele prikken (wij zijn zelf voor de gezelligheid en voor genetisch onderzoek ook nog even fijn geprikt - Boyen was er bij en verrukt dat hij niet hoefde), en het 'inlopen' van het medicijn, dat vaak pijn deed. Byke kende ook haar dieptepunten; doodmoe en geen slaap krijgen. Gelukkig waren er de laatste twee nachten geen andere kinderen meer op de zaal (met de bijbehorende, al dan niet snurkende ouders, en overige wakkerhouders in de vorm van piep-apparaten in diverse kleuren en vormen). We zijn dus overgelukkig weer thuis. Morgen (maandag) mag Boyen nog thuis blijven, Byke heeft vrij van haar werk, maar daarna zien we daar eigenlijk niet veel reden meer toe, dus gaat hij gewoon weer naar school. Zal wel wennen worden (Voor Boyen extra, want hij gaat dan naar een nieuwe klas). En wij kunnen dan weer onze oude ritme oppakken.
Gelukkig.