23-06-2006 - Wat een klotedag!

 

Wat een klotedag! Weer meer 'ziekenhuis' gezien dan me lief is... en het is nog niet voorbij..
Boyen begon met een verkoudheid. Jeweetwel, lopende neus en hoesten. En dat werd steeds erger. Uiteindelijk werd het een piepende ademhaling en een natte hoest, zodanig, dat mensen zich ongerust begonnen te maken (ik nog niet eens zo zeer). Dus maar naar de huisarts. 'Niks op de longen, waarschijnlijk niks ernstigs, als het erger wordt, donderdag terugkomen', zei die dinsdag. En donderdag trok de school aan de bel. Boyen is ziek, wil naar huis en de schoolarts 'hoort wat op de longen'. Oké, dan maar weer naar de dokter, Byke regelt nog voor dezelfde dag een afspraak in het AMC (escaleren doe je uiteindelijk tòch daar). Die arts lijkt het verstandig dat er toch een KNO-arts naar kijkt. Alleen kan dat morgen pas. Dus Byke komt triomfantelijk thuis met de mededeling 'ik heb een afspraak voor morgen voor je'.

:-(

Ik ga liever naar de Efteling.

De KNO-arts in het AMC vindt Boyen ook erg piepen, schat dat Boyen nog maar 50% van zijn ademweg 'vrij' heeft, en wil gaan 'kijken'. Kijken? Yep, kijken. Met anasthesie, operatiekamers en hele santememikmak. Bedjes worden geregeld, voor de zekerheid ook een op de IC (ie-cee klinkt een stuk minder erg dan 'intensive care'), en de molens worden in werking gesteld. Ik zal de verdere details besparen, maar het mannetje wordt onder narcose gebracht, en ze bekijken met een apparaat zijn luchtwegen en longen. Als ik dan achteraf in de 'uitslaapkamer' de arts spreek, zegt ze dat ze enorme hoeveelheden slijm in beide longen heeft gezien, dat dat slijm 'op kweek' is gezet om te kijken wat de oorzaak is, en zij verbindt daar de conclusie 'zware longontsteking' aan. Tot dusverre was ik nog redelijk gerustgesteld op een relatief onschuldige afloop, omdat Boyen nog helemaal geen koorts heeft laten zien. En een zware longontsteking zonder koorts... tja, ik ben geen arts..., maar dat lijkt me toch heel sterk. Dus als ik haar daarmee confronteer begint ze een in mijn ogen nogal zwak verhaal met iets over dat het mogelijk is om een ontsteking te hebben zonder koorts.., als iemand zwak is..., met een immuunsysteemverleden... enzovoort. Ja ja.
Eindconclusie: antibiotica. Intraveneus (via infuus), dus ziekenhuisopname. Boyen moet tot maandag in het ziekenhuis blijven, omdat dan de resultaten van de kweek komen.

Boyen ligt dus het komende weekend in het ziekenhuis, met een hand weggeplakt (daar verdwijnt een infuus en een sensor in een dik pak met verband) en een antibiotica-kuur.
Dankzij wat piepen en wat natte hoest. (Let wel: GEEN koorts, en prima saturatiewaarde - zuurstof - tussen de 96 en 100%. Mijn scepsis werd gedeeld door de zaalarts, die verklapte dat je de diagnose 'longontsteking' normaal gesproken niet aan de hand van zo'n KNO-kijkoperatie stelt.) Aanvankelijk hoopte ik erop dat Byke net zo nuchter als ik zou reageren en me zou sterken in mijn overtuiging dat we onze tijd verdoen en bezig zijn Boyen ernstig te pesten, en dat we het mannetje gewoon mee naar huis moesten nemen. Maar zij was van mening dat dit wel eens het beste voor Boyen zou kunnen zijn en dan is toch echt Moeders Wil Wet.
Er zit ook wel wat in. Dat slijm komt natuurlijk wel ergens vandaan... En een longontsteking is nou ook niet echt iets om risico's mee te lopen.

En Boyen? Die ondergaat het, soms gelaten, soms protesterend, soms argumenterend. Toen hem werd uitgelegd wat er ging gebeuren, zei hij; 'ja dat doen we morgen. Nu gaan we naar huis.' Aandoenlijk, niet? Het vervelendste was het inbrengen van het infuus (in de operatiekamer - ik keek de andere kant uit, Boyen zat het te bestuderen), het kapje van de anasthesie (moest 'in de houdgreep') en terug op de kamer opnieuw het kapje van de verstuiver (een middeltje wat ze bij astmatici gebruiken om de luchtwegen wat ruimer te maken). Die laatste wàs ook eng; maakte sissende herrie en er kwam rook uit. Hou dat maar eens voor je mond...
Dus gezellig een weekendje ziekenhuis met de familie. Byke blijft er slapen en morgen heb ik beloofd om met Axer te komen kijken.
Hiep hiep hoera. :-(

(Ik hoop dat we dinsdag wel op tijd zijn voor het gips in het VU... - ik hou je op de hoogte...)

 

Het hoogtepunt van de dag; de autootjes en de bijbehorende 'straat', gekregen van de liefste KNO co-assistente...