3-10-2001
Byke is vandaag met het openbaar vervoer naar Leiden gegaan en dat beviel weer
prima. Vanaf Schiphol een kwartiertje. In Leiden was het erg druk; Leiden ontzet. Kermis
en veel winkels gesloten. Met het mannetje ging alles prima. Byke heeft hem onder meer
een tijdje in een wip-stoeltje gezet en dat vond hij leuk. Toen hij dat zat was legde
ze hem weer in bed en is hij lekker in slaap gevallen.
Voorheen schreef ik hoe het met Byke ging, en dat vond ze niet leuk, dus als je nu
vraagt hoe het met Byke is, dan moet ze dat zelf maar vertellen:
Ron mag niet meer over mij schrijven (omdat hij ook niet over zichzelf schrijft....)
en heeft mij gevraagd zelf te schrijven over mezelf. Ondanks dat het heen- en terugreizen
naar Leiden geen dagvullende bezigheid is, ben ik toch de hele dag met ons manneke bezig.
Het kost veel emotionele energie die na het bezoek weer thuis opgeladen wordt door middel
van een middagdutje. Het fijne van een bezoek aan Boyen is momenteel dat ik contact met
hem heb en dat ik hem leer kennen. Ik geniet enorm van zijn lachjes en kirretje. Het is
een ontzettend vriendelijk en vrolijk mannetje. Hij lijkt zich te ontwikkelen zoals iedere
andere kleine baby en als ik daar dan zo zit te genieten komen natuurlijk ook wel eens de
gedachten dat hij nog erg ziek zou kunnen worden. Deze gedachten maken mij dan verdrietig.
Dit spanningsveld zal de komende periode nog wel aanhouden, daarom is het voor mij zo
belangrijk om iedere dag even bij te tanken. Vanavond heb ik bijvoorbeeld heerlijk
gezwommen. Kortom het gaat goed met mij, maar alles heeft ook een donkere keerzijde.
Het lachje en het traantje zitten dichtbij elkaar.